Sinds een paar decennia wordt veel aandacht besteed aan de strijd tegen kinderarmoede. Beleidsmakers leggen daarbij een sterke klemtoon op het belang van preventieve, vroegtijdige interventies in de opvoeding en ontwikkeling van jonge kinderen. Deze dominante focus op de vroege ontwikkeling creëert echter het risico dat onderliggende probleemdefinities bepaald worden los van de betrokkenen: de gezinnen zelf. In een recent onderzoek in het kader van het Vlaams Armoedesteunpunt verkenden we daarom de ervaringen, betekenisgeving en strategieën van ouders met jonge kinderen in armoede die in contact kwamen met sociale voorzieningen, waaronder voorschoolse voorzieningen en praktijken van opvoedingsondersteuning. De studie geeft voeding voor verdere discussie over vragen zoals: Wat beschouwen ouders en hun gezinnen in armoede als betekenisvol, kwaliteitsvol of ondersteunend? Welke transities hebben zij in hun leven ondervonden? Wat is daarbij de rol van het sociaal werk? En welke condities op organisatorisch, inter-organisatorisch en samenlevingsniveau zijn noodzakelijk om die rol te vervullen?
SPREKERS
Tineke Schiettecat doctoreerde aan de Vakgroep Sociaal Werk en Sociale Pedagogiek van de UGent waar ze in het kader van het Vlaams Armoedesteunpunt onderzoek deed naar trajecten van gezinnen in armoede in relatie tot sociaal werkpraktijken. Vandaag werkt zij op de Hogeschool Gent als wetenschappelijk medewerker 'Optimale zorg en ondersteuning voor ouderen met een verstandelijke beperking.'
