De druk op de bijzondere jeugdzorg blijft groot. Wachtlijsten blijven aangroeien. Een juiste indicatiestelling omzetten in de juiste hulpverlening is een ideaal scenario. De realiteit is vaak anders, want het aanbod is beperkt. Een segment dat niet geplafonneerd is, is de pleegzorg. Indien het aantal pleeggezinnen toeneemt kunnen ook meer minderjarigen worden toevertrouwd aan pleeggezinnen. En aldus gaat het aantal kinderen in pleegzorg jaarlijks in stijgende lijn. Komt daarbij dat langzaamaan de verhouding bestandspleegzorg versus netwerkpleegzorg is omgedraaid in het voordeel van netwerkpleegzorg.
Kan het te maken hebben met bovenstaande, feit is alleszins dat een (te) aanzienlijk deel van de pleegplaatsingen (vroegtijdig) afbreekt en dat ondermeer gedragsproblemen van het pleegkind hiervoor de aanleiding was. Mits ondersteuning van de pleegouder in het omgaan met moeilijker gedrag van het pleegkind, zou het mogelijk moeten zijn om deze ‘breakdown’ te verminderen.
Het project ‘pleegouders versterken in opvoeding’ wil hier met twee methodieken op inspelen. Wetenschappelijke omkadering moet mee zorgen voor de opvolging van de resultaten.
SPREKERS
Prof. dr. Johan Vanderfaeillie, is werkzaam bij de Vrije Universiteit Brussel, departement Klinische en Levenslooppsychologie
Frank van Holen, is projectcoördinator
Femke Vanschoonlandt is wetenschappelijk medewerker
